18 مارس 2024- محققان آلمانی در حال بررسی درمانی مبتنی بر نانوذراتی از نوع لیپوزوم برای مقابله با خودایمنی دیابت نوع 1 هستند. مطالعهی آنها که اخیراً در مجله Autoimmunity منتشر شده است، پاسخ ماکروفاژها به این ایمونوتراپی را بررسی کرده است و به عنوان یک مرحله مقدماتی قبل از آزمایشهای بالینی محسوب می شود.
دیابت نوع 1 بیماری است که در آن سیستم ایمنی به سلول های تولید کننده انسولین بدن حمله می کند. این به دلیل از دست دادن تحمل ایمنی است، مکانیزمی که از حمله بدن به سلول های خودی جلوگیری می کند.
اگرچه پیشرفت های زیادی در درک این وضعیت انجام شده است، تجویز انسولین اگزوژن به عنوان تنها گزینه ی درمانی باقی مانده است. انسولین تراپی این بیماری را کنترل می کند، اما نمی تواند از عوارض ثانویه ی طولانی مدت آن جلوگیری کند.
ایمونوتراپی های اخیر مانند تپلیزوماب شروع بیماری را به تعویق می اندازند، اما علاج این بیماری نیستند. بنابراین، نیاز آشکار به درمانهایی ایمن برای درمان قطعی دیابت نوع 1 و همچنین سایر بیماریهای خودایمنی وجود دارد.
در سالهای اخیر، ایمونوتراپیهای اختصاصی آنتیژن، که تحمل به اتوآنتیژنها را القا میکنند، شتاب بیشتری یافتهاند. گروه تحقیقاتی ایمونولوژی دیابت در انستیتوی تحقیقاتی Trias i Pujol آلمان(IGTP) و شرکت اسپینآف آنAhead Therapeutics ، متعهد به ایمونوتراپی مبتنی بر استفاده از لیپوزومهایی هستند که کار سلولهای آپوپتوز را تقلید میکنند، تا واکنش اشتباه سیستم ایمنی را متوقف کنند .
محققان در این مطالعه ی جدید پاسخ ماکروفاژها به این ایمونوتراپی را بررسی نمودند. ماکروفاژها که برای پاسخ ایمنی ضروری هستند، سلول هایی هستند که ذرات را فاگوسیتوز می کنند - مانند لیپوزوم ها در این ایمونوتراپی - و آنتی ژن ها را به سلول های سیستم ایمنی سازگار ارائه می دهند. توانایی آنها در جذب آنتیژنها میتواند به توقف پاسخهای خودایمنی کمک کند و به یک مکانیسم بالقوه برای این درمان تبدیل شود.
محققان IGTP و Ahead Therapeutics با همکاری موسسه تحقیقاتی Sant Pau وSartorius Stedim نشان دادند که در مقایسه با سایر سلولهای ارائهدهنده ی آنتیژن، ماکروفاژها سلولهایی هستند که به بهترین نحو لیپوزومهای ایمونوتراپی را فاگوسیتوز میکنند.
یکی از نویسندگان اول این مقاله، دکتر دیوید پرنا-بارول، گفت: این موضوع از مزایای این ایمونوتراپی برای دیابت نوع 1 پشتیبانی می کند و داده های بالینی قابل توجهی در مورد مکانیسم اثر آن ارائه می دهد. نتایج این تحقیق تطبیق پذیری لیپوزوم ها را در سلول های مختلف سیستم ایمنی نشان داد.
یک خبر خوب دیگر این است که تغییر سطح قند خون ناشی از دیابت نوع 1 بر توانایی ماکروفاژها برای گرفتن و پردازش لیپوزوم های این ایمونوتراپی تأثیر نمی گذارد. این عملکرد ضروری ماکروفاژها در افراد مبتلا به بیماری مزمن در مقایسه با افرادی که از آن رنج نمی برند، دست نخورده باقی می ماند.
علاوه بر این، این مطالعه نشان می دهد که اگرچه ماکروفاژهای بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 ویژگی های خاص خود را دارند، اما ایمونوتراپی Ahead Therapeutics آنها را با موفقیت به سمت وضعیتی هدایت می کند که تحمل ایمنی را ارتقا می دهد. تغییرات ناشی از درمان در فنوتیپ و عملکرد ماکروفاژها مشاهده شد، بدون اینکه بر زنده ماندن آنها حتی در دوزهای بالا تأثیر بگذارد.
دکتر پرنا-بارول با خوش بینی در مورد کاربرد این درمان برای سایر بیماری های خودایمنی، گفت: «ما معتقدیم همانطور که روی سلولهای سیستم ایمنی در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 تأثیر میگذارد، در سایر بیماریهای خودایمنی نیز این کار را انجام میدهد، که مشخصه ی همه ی آنها از دست دادن تحمل به بافتهای خودی است. درنتیجه، این یافته ها به آینده امیدوارکنندهای در رابطه با اثر این نوع ایمونوتراپی در آزمایشهای بالینی دیابت نوع 1، با امکان کاوش در کاربرد آن در سایر شرایط خودایمنی اشاره میکند».
محقق اصلی این مطالعه، دکتر Marta Vives-Pi، رهبر گروه IGTP، گفت: مشکل جدی سلامت عمومی ناشی از بیش از 80 نوع بیماری خودایمنی است که از هر 10 نفر 1 نفر را تحت تاثیر قرار میدهد و هنوز هیچ امکانی برای پیشگیری یا درمان آن ها وجود ندارد.
او تاکید ویژه ای بر اهمیت توسعه ی روش های ایمونوتراپی خاص و ایمن که باعث سرکوب سیستم ایمنی نمی شود، و درک کامل مکانیسم اثر آنها کرد.
منبع:
https://medicalxpress.com/news/2024-03-team-specific-immunotherapies-diabetes.html